از سال‌های دور امامزاده داوود با مسیر صعب‌العبورش شهرت یافت. از سال‌هایی که باید با قاطر می‌رفتند تا امروز که یک ساعته به امامزاده داوود می‌رسیم، خانواده‌ها برای زیارت و گذراندن یک روز شاد در دل طبیعت به زیارت آن می‌روند.
همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: همه آنها که «سوته‌دلان» را دیده‌اند، حتما آن دیالوگ معروف در سکانس آخر را به یاد می‌آورند؛ آنجا که جمشید مشایخی در راه امامزاده داوود، نیم‌خیز نشسته است بالای سر برادر مرده‌اش و می‌گوید: «همه عمر دیر رسیدیم…». فیلم را علی حاتمی در سال ۱۳۵۶ساخت. فیلمی که نمای روستا و گنبد امامزاده در پایان آن، نمای آشنایی برای تهرانی‌هاست.
از سال‌های دور امامزاده داوود با مسیر صعب‌العبورش شهرت یافت. از سال‌هایی که باید با قاطر می‌رفتند تا امروز که یک ساعته به امامزاده داوود می‌رسیم، خانواده‌ها برای زیارت و گذراندن یک روز شاد در دل طبیعت به زیارت آن می‌روند و درواقع این امامزاده یکی از مکان‌های زیارتی و تفریحی و خاطره‌انگیز برای بسیاری از تهرانی‌ها بوده و هست.
بقعه مبارک ایشان در میان دره‌ای سرسبز در نزدیکی شهر تهران قرار دارد. در گذشته مشقت عبور از معبرهای کوهستانی، سخت و جاده خاکی و پر از سنگ و کلوخ مانع از سفر زیارتی تهرانی‌ها به بارگاه امامزاده داوود(ع) نمی‌شد. قبل از اینکه جاده امروزی راه‌اندازی شود مردم باید به فرحزاد می‌رفتند، شب را آنجا می‌گذراندند و صبح روز بعد پای پیاده یا با الاغ کرایه‌ای خودشان را به امامزاده داوود(ع) می‌رساندند. مسیر کوهستانی و سخت امامزاده داوود، البته باعث دوچندان شدن لذت زیارت هم می‌شد و برای همین بود که یکی از نذرهای رایج در تهران قدیم، نذر زیارت امامزاده داوود بود. با این نذر ارادت خود را به ائمه و خاندانشان بیشتر نشان می‌دادند.
نسب امامزاده
آستان امامزاده داوود علیه‌السلام در بخش مرکزی کن در جاده «سولقان» و پس از روستای «کیگا» واقع شده است. نسب امامزاده داوود(ع) براساس کتاب «بدایع الانساب» و تأیید مرحوم آیت‌الله «نجفی مرعشی» رحمت‌الله‌علیه، با ۱۰واسطه به امام «حسن مجتبی» (ع) می‌رسد. ایشان در سال ۴۵۰(ه ق) متولد و در سن جوانی یعنی در زمان زمامداری «سادات علوی» در مازندران به این منطقه مهاجرت کرد، اما مدتی بعد مورد تعقیب حاکمان جور قرار گرفت و به کوه‌های اطراف متواری شد و سرانجام سال ۴۸۰(ه ق) در همین مکان به شهادت رسید.
مسیر سخت
می‌گویند بقعه و بارگاه امامزاده داوود در دوران صفویه ساخته شد اما رونق زیارت و رفت‌وآمد زائران در عهد قاجار و به‌ویژه در دوران «فتحعلی شاه» قوت گرفت. این زیارت برای غنی و فقیر هم متفاوت بود. مردم تنگدست باید پیاده می‌آمدند برای همین ۲ماه در راه بودند، اما کسانی که از وضعیت مالی بهتری برخوردار بودند با الاغ و قاطر راه می‌افتادند و زودتر می‌رسیدند. تا ۷۰سال پیش هم رسم بود که از چهارراه سرچشمه و دروازه شمیران با الاغ راه می‌افتادند و خودشان را به فرحزاد می‌رساندند و بعد وارد مسیر کوهستانی می‌شدند. در این مسیر کوه‌ها و استراحتگاه‌های زیادی وجود داشت که مسافران در آنجا استراحت می‌کردند و دوباره به حرکت خود ادامه می‌دادند. ولی وقتی به نعل‌شکن می‌رسیدند، گنبد حلبی امامزاده داوود(ع) معلوم می‌شد و مسافران با شوق و اشتیاق زیاد پیچ‌وخم جاده را طی می‌کردند.
بنای هشت ضلعی
بنای امامزاده در نگاه کلی از ۲ مسجد که هر دو به بقعه امامزاده در قسمت میانی منتهی می‌شوند، تشکیل شده است. در دهه‌های پیش، به‌تدریج طاقنماهای سنگی اطراف صحن به اتاق‌های یک طبقه یا ۲طبقه با نمای آجر و پوشش شیروانی تبدیل و سپس حیاط، اتاق‌ها و بناهای مورد نیاز زائران در اطراف دره و قسمت شمالی بقعه به آن اضافه شد. بنای کنونی که شامل هشت ضلعی به طول شرقی و غربی ۶متر و عرض تقریبی ۵متر و سرداب زیر آن است، در زمان فتحعلی شاه قاجار به جای بنای قدیمی که برج ساده سنگی بود، ساخته شد. قدم به داخل این آرامگاه و فضای معنوی زیبای آن که بگذارید، ضریحی ساده در مقابل چشمان شما خودنمایی خواهد کرد. این ضریح که به ضریح جعفری شهرت دارد، طول و عرضی به‌ترتیب برابر با ۲٫۵ متر و ۱٫۳۰ متر دارد.
زیارت شاه قاجار
زیارت امامزاده داوود(ع)، از زمان «قاجاریه» به یکی از عادات و تفریحات تهرانی‌ها تبدیل شده است. به همین دلیل «ناصرالدین شاه قاجار»، در قریه خوش آب و هوای «شهرستانک» که بسیار به این امامزاده(ع) نزدیک است، قصری ساخت تا پس از زیارت، در آنجا استراحت کند.
نذر مردم کن
از روزگار قدیم در قریه کن رسم بر این بوده که مردم در روزهای آخر هفته محصولات‌شان را به امامزاده داوود می‌بردند و به‌عنوان نذر بین زائران تقسیم می‌کردند. عده‌ای که از تمکن مالی برخوردار بودند، ظروف و سماور مسی گران‌قیمت‌شان را نذر امامزاده می‌کردند تا حاجت‌شان روا شود. برخی قدیمی‌های کن نقل می‌کنند که در یک برهه‌ای تعداد ظروف مسی امامزاده به حدی زیادشده بود که عده دیگری از اهالی به‌عنوان نذری، سفیدگرها را به انبار امامزاده داوود(ع) می‌بردند تا ظروف مسی را سفید کنند. بنابراین سنت نذری‌دادن در قریه کن فراتر از یک مراسم آیینی بوده و ریشه در سنت‌ها و سبک زندگی اهالی داشته است.
کد خبر 940504
-
امامزاده ای که هم شاهان دوستش داشتند، هم مردم عادی
-
شیخ‌هادی؛ محله‌ای آزادی‌خواه
-
واکنش جالب امام جماعت مسجد فاتح در لحظه وقوع زلزله | ببینید
-
دلار قربانی دستکاری دلالان تلگرامی | دلار وارد کانال ۷۰ هزار تومان شد | چرا دلار توان رشد بیشتر را ندارد؟
-
جزئیات جدید از مذاکرات ایران و آمریکا | ترامپ: توافقی با ایران در راه است که جان بسیاری را نجات خواهد داد |برنامه ریزی آژانس برای اعزام تیم به ایران
-
این‌گونه که مذاکرات پیش می‌رود، به نظر می‌رسد احتمالاً به قراردادی منجر خواهد شد
-
به دستور بنی‌صدر، همه لاشه‌ها و هلی‌کوپترهای آمریکایی‌ها ۷ بار بمباران شد | درست نیست بعد از دیدن این هم معجزه بازهم خودمان را به آمریکا گره بزنیم
-
عارف: در آمریکا ۷۵هزار دلار به من می‌دادند اما با شروع جنگ بلافاصله به ایران بازگشتم + عکس
-
سکوت شکست، رازها فاش شد! | فرانسه در شوک رسوایی جنسی ؛ پای دختر نخست وزیر هم در میان است
-
این‌گونه که مذاکرات پیش می‌رود، به نظر می‌رسد احتمالاً به قراردادی منجر خواهد شد
-
ایرانی ها قلب عمان را به تپش انداختند
-
ترامپ: ما و ایران به دنبال توافق هستیم | در بالاترین سطح با ایرانی‌ها مذاکره می کنیم
-
داد و فریاد عجیب خداداد عزیزی پس از بازی تراکتور و فولاد + فیلم
-
توئیت مشاور سیاسی رهبر انقلاب ساعاتی پیش از آغاز دور سوم مذاکرات با آمریکا
-
بزرگترین دشت ریواس ایران + فیلم
-
شاخص آلودگی هوا در ۸ منطقه به وضعیت قرمز رسید | هوای اهواز، ناسالم برای گروه های حساس
-
۳ اشتباه مرگبار در آشپزی
-
فدراسیون همه لیگ را مسخره تراکتور و این آدم بی ادب کرده است | حکم بیرانوند؟ دلتان خوش است؟
-
کامران به رمضانوف رسید
No responses yet